صفحات

۱۳ شهریور ۱۳۸۸

جهاد

بفرمایید ... این اروپایی ها چپ میرن ، اون آمریکایی ها راست میان ، هر دو هم زمان دم از دموکراسی و نمیدونم چی-چی-راسی میزنن که مثلن اونجا آزادی و از این جور شر و ورها هست اما تو ایران نیست.
اما در عمل جریان به کلی فرق داره ، این غربی ها هستند که آزاد نیستن و فقط احساس میکنن آزادن ... و ما ایرانی های دوست داشتنی ، به دور از هرگونه تشویش و زیاده روی در تبلیغ آزادی ، در آرامشی وصف ناپذیر در کنار یکدیگر به صورت ساید بای ساید روزگار میگذرانیم. به عنوان مثال ؛ درگیری های خیابانی ، فحاشی راننده ها و قانون گریزی تو ایران دیگه وجود نداره ! تو خیابون تنها چیزی که رویت میشه ، مهربانی است و بس. البته مَحَبَت هم هست !
حالا تو کشوری مثل آلمان ، که حتمن میدونید خیلی عقب مونده و تازه به دوران رسیده س ؛ مردم حتا نمیتونن اسم بچه هاشون رو انتخاب کنن. بعد میگن ما آزادیم و ما اِلیم و ما بِلیم.
یک زوج عاشق ، یک زن و شوهر نمونه ، 9 ماه پیش از روی ندونم کاری ، یه حرکت هایی کردن و الان یک بچه تپل مپل به دنیا آوردن ، خب تا اینجا که اصلن به ما ربطی نداره ، اما از اینجا به بعد چرا ، زوج مذکور میرن ثبت احوال برلین ، میگن ما اسم نوگل باغ زندگیمون رو میخوایم بزاریم 'جهاد' ، اما اون آقایی که اونجا نشسته بوده یه سرچ میکنه دنبال معنی جهاد و میبینه معنیش میشه جنگ و از این چیزا ... و به دلیل اینکه ممکنه این اسن باعث ترویج جنگ بشه ، در نهایت اسم این طفل معصوم رو به دلخواه پدر-مادرش ثبت نمیکنه ، تا اینکه دادگاه تشکیل میشه و کلی دنگ و فنگ ؛ اخر سر قبول میکنن که اسم بچه همون جهاد باشه.
حالا اگر تو ایران بودن ؛ بدون هیچ دردسری اسم طفلشون رو ثبت میکردن و میرفتن سی زندگی خودشون ، پس در نتیجه گیری به این مهم میرسیم که آلمان ها حالا حالا از ما عقب هستند ...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر