صفحات

۴ مهر ۱۳۸۹

راه تو را [ ... ] ...

خانواده خودتون رو در نظر بگیرید ؛ حالا فرض کنید ( خدایی نکرده و زبونم لال و دور از جون ) یه نفر از خانوادۀ شما که طیعا از هرکسی برای شما عزیزتر و دلبندتره تو تصادف جونش رو از دست بده ...
خب ، شما چه حالی دارید ؟ فکر می کنید چقدر طول میکشه تا به حالت عادی زندگیتون برگردید ؟
یکی از مشکلات ما ایرانی ها اینه که فکر میکنیم اتفاق های بد فقط برای " دیگران " میفته و ما همیشه کنار داستانیم.
همین عید فطر ؛ که روز بعدش رو هم تعطیل کردن و خیلی از مردم ( پنجشنبه تا شنبه ) رفتن مسافرت 130 نفر از هموطن های ما جونش رو تو جاده ها از دست دادن.
اگر مرگ هرکدوم از این عزیزان فقط 5 نفر رو از زندگی بندازه یعنی تو فقط 650 نفر تو همین 3 روز مسافرت زندگیشون تو اوج افسردگی و غم داره سپری میشه ...
هرچی راهنمایی و رانندگی هشدار داد ؛ تهدید کرد ؛ به این در و اون در زد ... هیچ ارگانی به چیز خودش هم نگرفت. نه سایپا روی پرایدش کار میکنه ؛ نه جاده ها استاندارد میشن ... جالب تر اینکه هیچ پوشش خبری راجع به این موضوع ها داده نمیشه و همه جا صحبت از سخنرانی های جناب رئیس جمهور تو منهتن نیویورک و مصاحبه بی ربط ایشون راجع به 11 سپتامبر هست. یه جمله ایی به ذهنم رسید در این باره اما نمی نویسمش ؛ اما بهتون سرنخ میدم تا 2 زاری مبارک بیفتد ! ان شالله !
با کلمه های مقابل جملۀ پرسشی بسازید : سر ، ته و پیاز
آمار تاسف برانگیز : تعداد کشته های ما طی 8 سال جنگ با کشته های جاده ها بعد از انقلاب برابری می کند.

۲ نظر:

  1. oon moghe ye nafar jame zahro nooshid, alan ham daran b zoor b khordde melat midan dg :(

    پاسخحذف
  2. آره.. به هیچ جاشون نیس... همین چندوقت پیشم توهمدان یه اتوبوس حمل و نقل عمومی آتیش گرفت.. به خاطر نقص یه ماشین سنگین که چینی هم بوده و به اون برخورد کرده.. و چند پرایدو موتورسیکلت که اون وسط هم....
    مملکته بخدا...

    پاسخحذف