وسیله : فحش ؛ هدف : آرامش

محقق های دانشگاه Keele در بریتانیای کویر (!) به تازگی دریافتند ، افرادی که در هنگام مواجه شدن با خطر از فحش استفاده میکنند ، در مقابل افرادی که از ادبیات ملایم تری استفاده میکنند ، از درد کمتری رنج میکشن و از آرامش بیشتری برخوردار هستن ؛ این نتیجه خود گویای حال جامعه ی ایران هم هست ، در زیر به صورت کیس به کیس به واکاوی این مبحث خواهیم پرداخت.

صحنۀ تصادف پراید و پژو آر-دی در میدان ونک :
راننده پراید : Xم تو دست فرمونت !
راننده آر-دی : خفه بمیر Y ! عین Zخَر اومدی وسط خیابون !

صحنۀ وقت کشی امید شریفی نسب ، بازیکن ایکبیری تیم فوتبال سایپا :
تماشگران یکصدا : ببر بیرون دستکشو !

صحنۀ مدرسۀ ابتدایی :
دانش آموز الف : پاک کنت رو میدی من ؟
دانش آموز ب : X ! ( یکی از انگشتان دستش را به صورت 90 درجه نشان میدهد !)

صحنۀ فیلمبرداری پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران :
مهران رجبی : من که Xخل نیستم !

نکته : در این رویدادهای بسیار عادی ، دلیلِ استفاده از فحش ها توسط افراد مختلف ، در سنین و جایگاه های مختلف ، فقط رسیدن به آرامش متعالی و نامتناهی بوده ولاغیر